Snel wisselende emoties zijn de smaakmakers in de verhaallijn van Koud Bloed door Robert Bryndza

Robert Bryndza is, ondanks de klank van zijn naam, een geboren Brit die met zijn vrouw in Slowakije woonachtig is. Een verknipt hoofdpersonage is wel iets waar Bryndza goed mee aan de slag kan in Koud Bloed. Met de kwalificatie dat een protagonist die niet standaard is, veel interessanter kan zijn, heeft hij Erika Foster voor zijn verhalen tot leven gewekt. Erika, van geboorte Slowaakse, draagt eigenlijk de achternaam Boedišo maar heeft de naam van haar man Mark aangehouden, die tijdens een politiedienst is overleden.

Erika heeft moeite om haar leven weer zin te geven en probeert het bij een politiekorps in een ander district, met een andere chef en andere teamleden. Met dit vijfde deel met inspecteur Erika Foster in de hoofdrol, is het Bryndza wederom voor de volle honderd procent gelukt om een spannend, spectaculair en goed doordacht verhaal te presenteren. Fans zijn al verknocht en nieuwe lezers raken snel verslaafd en worden fan. De grootste teleurstelling is dat aan ieder boek een einde komt.

Raadsel

Op twee verschillende locaties aan de zuidoever van de Londense Theems worden koffers gevonden waarin de verminkte en in stukken gehakte lichamen van een man en vrouw zijn gestopt. Het team van inspecteur Erika Foster staat voor een raadsel en samen met steun en toeverlaat Kate Moss probeert ze via sporenonderzoek meer over de identiteit en herkomst van de twee slachtoffers te vinden. Onderzoeksresultaat levert op dat de slachtoffers de 34-jarige Thomas Hoffman en de 24-jarige Charlene Selby zijn. Een tweede verhaallijn laat lezers kennismaken met de 18-jarige Nina Hargreaves die haar school en moeder achter zich laat en smoorverliefd met de liefde van haar leven, Max Kirkham, plannen ontwikkelt voor een nieuwe en betere toekomst.

Hart op haar tong

Lezers van de eerdere vier delen met Erika Foster in de hoofdrol kennen haar als de politie-inspecteur met een klein rafeltje. Goudeerlijk maar met haar hart op de tong levert dat regelmatig barstjes op in relaties met vrienden en collega’s. Het is een belangrijk deel van het succes van de schrijfproducten van Bryndza. Het bijzondere van Koud bloed is een tweede verhaallijn waarin de karakterontwikkelingen van Nina en Max zeer expliciet en emotievol worden beschreven. Afschrikwekkend is de overheersing bij de een en de groeiende onmacht en voortdurende hoop op verbetering bij de ander. Aandoenlijk is de groeiende radeloosheid bij Nina als ze het ‘point of no return’ met rasse schreden op zich af ziet komen en verbeten strijd levert met de passage ervan. Bryndza beheerst beide speelvelden meer dan voldoende om de suikerzoete en romantische scenes te contrasteren met de nietsontziende bikkelharde reacties als situaties niet verlopen zoals vooraf is bedacht.

Gelijkwaardige tegennpartij

Bovenstaande voorinformatie is noodzakelijk om te kunnen begrijpen waarom Koud bloed geen verhaal is dat onder de grote thriller-verzamelparaplu valt. Bryndza had in zijn eerdere boeken al ruimschoots bewezen sterke personages neer te kunnen zetten, dat hoeft niet herhaald te worden. Toch lijkt het erop dat hij met de beschrijving van de levensfase van Nina en Max, ondanks dat Erika Foster de rol van protagonist bekleedt, een gelijkwaardige tegenpartij heeft willen neerzetten. Hij roept hier, waarschijnlijk onbedoeld, het stockholmsyndroom bij lezers op waarbij een bepaalde sympathie ontstaat voor een crimineel. Naast een uitgekiend samengesteld rechercheerwerk strooit de auteur ook ruime porties emoties door zijn verhaal die lezers zowel irriteren als ontroeren. Naïviteit naast grenzeloze liefde, vertrouwen duelleert met gevaarlijk wantrouwen en een professioneel jager die plotsklap prooi wordt, het zijn maar enkele contrasten die ten grondslag liggen aan de toch wel verrassende verhaallijn. Het gaat er immers niet alleen om wat er wordt verteld maar zeker ook hoe het wordt verteld. En dat is aan Bryndza wel toevertrouwd, ook als de rol van zijn protagonist daar iets door wordt afgezwakt.