Weinig spanning
Dit is totaal geen boek van spanning, uitgewerkte complottheorieën of seriemoordenaars. Er wordt één moord gepleegd en persoonlijk vind ik die maar mondjesmaat aan bod komen. De nadruk van dit verhaal ligt vooral op alle problemen die de politie en journaliste persoonlijk hebben. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik dat echt een minpunt vond van dit boek. Ik was op een gegeven moment wel klaar met Ari en zijn gevoelens voor zijn ex-vriendin en Hlynur, die vroeger een enorme pestkop was, dreigmailtjes ontvangt en eraan onderdoor gaat. Ik kreeg het gevoel dat het vinden van de moordenaar en het motief ergens onderaan de lijst bungelde en de persoonlijke problemen hoofdzaak was. Aan het eind komt het wel samen, maar op een ongeloofwaardige manier. De auteur heeft hiervoor te korte lijntjes uitgezet.
Eigenlijk komt het slachtoffer echt aan het einde van het boek aan bod en terwijl de hoofdstukken steeds korter worden, kom je er achter wat Elías heeft uitgespookt en waarom hij uiteindelijk vermoord is.
Kabbelt rustig door
Ook al ben ik niet heel jubelend over dit boek, ik vind wel dat het makkelijk wegleest. Ondanks de namen die bijna niet uit te spreken zijn, kabbelt het verhaal rustig door. Dit is geen boek om goed voor te gaan zitten maar leent zich uitstekend voor bij het strand of aan het zwembad. De auteur maakt gebruik van tijdsprongen die voor mij niet heel logisch waren. Je begint bij de vondst van het lijk en ineens bevind je je in een periode van een jaar voor de moord en een bladzijde verderop zit je ineens in de dezelfde zomer maar iets eerder. Ik vond dat niet prettig te lezen en maakte het voor mij warrig en rommelig.
Miste kleur
Dit is een boek dat niet echt blijft hangen. Voor mij blijft het bij dit ene boek van deze auteur. Ik kan de hoofdpersonen niet tot leven krijgen in mijn hoofd en ik miste echt wat kleur in het boek.
