Header vogeleiland marion pauw
Header vogeleiland marion pauw
Recensie

Vogeleiland van Marion Pauw: een psychologisch beladen verhaal met waargebeurde elementen

"Het zou prachtig zijn als ik het schrijven vreselijk ging missen", waren de gevleugelde woorden van Marion Pauw in 2015 nadat ze zich had laten ontvallen: "Ik ga stoppen met schrijven". Ze vervolgt: "Ik heb in korte tijd veel geschreven, acht boeken en twee tv-series in elf jaar. En ik heb twee kinderen." Het schrijfwerk heeft haar veel gebracht. Voor Daglicht ontving ze de Gouden Strop waarna het verhaal ook succesvol werd verfilmd.

Het zal lezers van haar boeken niet zwaar vallen als blijkt dat Pauw haar belofte niet voor eeuwig is nagekomen. In een interview in 2019 vertelde ze dat voor haar het thrillertijdperk wel voorbij is maar bij een onderwerp of thema dat haar interesse wekt en persoonlijk een grote meerwaarde heeft, haar pen nog wel actief kan worden. Het onderwerp in De experimenten voldeed daar volledig aan. Er volgde weer een stilte na dit emotionele verhaal, maar het bloed kruipt toch altijd waar het niet gaan kan en er stond warempel een heuse thriller op stapel. Vogeleiland verscheen onlangs en vertelt het spannende verhaal van een onmogelijke relatie die toevallig tot stand kwam…

Marianne en Berend

De 15-jarige Marianne woont in Kampen in een gezin waar de strenggelovig opgevoede vader de kinderen zijn ideeën wil meegeven. De recalcitrante Marianne verlaat na een van haar talrijke opstandige buien haar ouders en zusje Nicole met de stellige gedachte er nooit meer terug te keren. Al enige tijd is ze heimelijk bevriend met de oudere Berend van Nudorp die op Vogeleiland professioneel vanger van muskusratten is. Vogeleiland is een kunstmatig opgespoten, onbewoond eiland in het Ketelmeer. Marianne omarmt het ‘vrije’ op het eiland en wil haar leven daar voortzetten. Ze raakt zwanger van Berend en hij weet als geen ander dat hij gearresteerd wordt als bekend wordt dat hij seks heeft gehad met een minderjarig meisje. Met andere bedoelingen dan Marianne gaat hij mee in haar wens en gedachten en bouwt een verblijf op Vogeleiland, wachtend op de geboorte van hun kind…

“Eindelijk raken mijn voeten de bodem weer. Door het ondiepe water waad ik verder. De bodem is hier behoorlijk drassig. Mijn voeten zakken soms tot aan mijn enkels weg. Ik baan me een weg door het dicht riet.”

Meerdere lijnen

Het verhaal ontwikkelt zich na de verdwijning van Marianne in meerdere lijnen die vanuit het perspectief van Marianne, Berend, Nicole en Pup worden verteld. De spanningen in het ouderlijk huis van Marianne en Nicole lopen op en Nicole vertrekt naar Spanje in verband met het overlijden van haar tante Willy. Ze besluit in haar tantes huis te gaan wonen en er voorlopig te blijven, volop genietend van de rust. Op Vogeleiland nadert de bevalling van Marianne en na de geboorte van hun dochter wil ze terug naar Kampen. Berend ziet dat helemaal niet zitten en om te voorkomen dat ze in een onverwacht ogenblik toch verdwijnt, neemt hij preventieve maatregelen.

Karaktergedreven

‘Mannen zijn één-dimensionaal en daardoor minder interessant om over te schrijven dan vrouwen. Daarom kiezen veel vrouwelijke auteurs ook meestal voor een vrouwelijke protagonist’. Dat was het antwoord van een (vrouwelijke) auteur op een ooit door mij gestelde vraag over de protagonistkeuze bij vrouwelijk auteurs. In Vogeleiland blijkt dat ook overtuigend zo te zijn. Terwijl de pragmatische (mannelijke) gedachte al snel leidt tot een praktische oplossing voor de wens van Marianne, transformeert daarna de mannelijke rol tot de categorie ‘bijrol’. Pauw focust zich dan voornamelijk over de ontwikkeling en de emoties van de levens van Marianne en haar dochter en maakt hiermee het verhaal karaktergedreven.

“Er zaten korsten rond haar ogen en haar adem rook naar water waar te lang bloemen in hadden gestaan.”

Scala aan onderwerpen

Op confronterende wijze wordt de menselijke psyche blootgelegd en laat ze gecultiveerde, fatsoenlijke mensen besluiten nemen die ver van de ‘normale’ beschaafde wereld liggen. Daarnaast kleurt ze dit met biologische wetenswaardigheden die je op een onbewoond eiland tegen kunt komen maar waar de stadse lezer meestal weinig weet van heeft. Dat maakt dit verhaal uitermate geschikt voor een breed publiek omdat er een waar scala aan onderwerpen wordt behandeld.

Veelkleurig en spannend

Samengevat is Vogeleiland een 100-procent-Pauw-verhaal. Met sterke personages die veelal vanuit hun emotie reageren voldoet het ook aan de door haar zelf gestelde norm. Het heeft daarbij niet alleen haar interesse gewekt, maar ook die van haar lezers. Het is in het begin een verhaal over vermissing en gevangenschap. Als daar een soort van bepaalde stabiliteit ontstaat spelen de diverse karaktertrekken van de personages een steeds interessantere en belangrijkere rol. Vogeleiland wordt hierdoor een veelkleurig spannend verhaal, beladen met veel psychologie.