Als directeur van Stichting wAarde weet Thomas van Slobbe de juiste snaar te raken met zijn eco-thriller Wild Water. Het boek richt zich op de gevolgen van de CO2-uitstoot. Het is en blijft een actueel probleem waar mee te kampen valt. Wild Water zou kunnen dienen als wake-up call voor de Nederlandse lezers. Van Slobbe publiceerde al vaker over de klimaatverandering, maar met deze eco-thriller voegt hij een nieuw narratief toe aan de discussie over het terugdringen van de CO2-uitstoot.
We zitten midden in de discussie over het terugdringen van de CO2-uitstoot. De media behandelt het onderwerp non-stop. Maar om echt een goed beeld te krijgen van de gevolgen, kan je beter Wild Water lezen. Het is een realistische, literaire eco-thriller over een nieuwe watersnoodramp, die je ogen doet openen.
Brekende dijken
Wild Water van Thomas van Slobbe begint prikkelend. Anne heeft op een stormachtigeavond een onenightstand met de jonge werknemer Wessel. Buiten is het onstuimig en na afloop blijkt dat ze niet meer weg kunnen. Er is sprake van een stormvloed. Een dijk breekt door en de wijde omgeving stroomt razendsnel vol met water. Wat er vervolgens allemaal gebeurt is verrassend maar vooral ook realistisch. En daardoor angstaanjagend als je ziet dat in werkelijkheid de CO2-discussie teruggebracht wordt tot een wedstrijd wie zijn zin krijgt. Alsof er een andere keus is dan terugdringen.
Nú actie ondernemen!
Uiteindelijk staat het klimaat niet centraal in het boek. Het verhaal brengt namelijk in kaart hoe de overheid zou moeten handelen door alle rampenplannen uit de kast te halen om te redden wat er te redden valt. Gedurende het verhaal zit je als het ware samen met de hoofdrolspelers in hetzelfde schuitje en je doorvoelt wat zij meemaken. Tot je het – in één adem – uit hebt. Dan blijf je achter op de bank met de gedachte dat je wat moet doen. Niet straks, maar nu! Geen tijd meer voor discussie en of de lasten van de transitie wel zuiver verdeeld worden. Dat wat het reguliere nieuws vergeet, doet Wild Water wel: in detail uitleggen wat er gebeurt met ons land als we niet nú de CO2-uitstoot terugdringen. Dat nieuwe narratief kan Nederland wel gebruiken in de poging de grote middenmassa mee te laten schuiven naar de collectieve gedachte: ‘met z’n allen de schouders eronder’.
