Header boek zij die doden
Header boek zij die doden
Recensie

Zij Die Doden van Ingar Johnsrud: robuust verhaal met veel inhoud en intriges

De boeken Zij Die Volgen, Zij Die Gaan en Zij Die Doden vormen samen de Broederschap-trilogie die tevens ook het debuut is van de Noorse journalist Ingar Johnsrud. Met het eerste boek, Zij Die Volgen, werd hij zowel in binnen- als in buitenland geprezen, maar het enthousiasme stopt niet bij het eerste deel. Het laatste deel Zij Die Doden dat in 2019 in Nederland is verschenen, zal zeker antwoord moeten geven op alle onbeantwoorde vragen en onopgeloste zaken die in deel 1 en 2 zijn blijven liggen.

De moorden

Hoofdinspecteur Frederik Beier worstelt nog dagelijks met de schuldgevoelens die hem tergen nadat zijn jongste zoontje Frikk is omgekomen bij een onverwachte brand in zijn huis. Veel tijd wordt Beier niet gegund. Hij wordt al snel samen met zijn naaste collega, Kafa Iqbal, naar een merkwaardige moord gestuurd. In een autowasstraat worden de lichamen van Henry Falck en Beate Wagner in een uiterst compromitterende houding gevonden. Op Falck’s Tesla staat met verf het woord ‘verrader’ geschreven. Nu is het maar de vraag voor wie die beschuldiging bedoeld is. Beide personen bewogen zich namelijk met een niet onberispelijk verleden onder de elite van de Noorse maatschappij.

"De secretaresse, de vlieg op de muur, dacht hij. Krijgt alles te horen, alles te zien, maar niemand die dat opvalt. Zolang de vlieg maar niet begint rond te zoemen…."

Nieuwe geheimen

Iets verder in dit imposante derde deel, van 542 pagina's, blijken de niet-afgewerkte onderwerpen uit de andere twee delen weer naar het oppervlakte te kruipen. Het onderzoek van Beier en Iqbal levert niet alleen bevestiging voor eerdere vermoedens, want de nieuw verkregen informatie opent ook andere, nog niet eerder gevonden onderzoekopties. Een belangrijke informatiebron ligt niet eens zover bij Beier vandaan. Hij vindt een brief van zijn overleden vader in een bankkluisje waar zijn inmiddels overleden moeder, een sleutel van in haar bezit had. Het is letterlijk en figuurlijk de sleutel tot een bedenkelijke organisatie die bezig is geweest met de fabricage en opslag van chemische middelen geschikt als wapen tegen de mensheid. Daarnaast blijken eerder overleden gewaande criminelen toch nog in leven te zijn en Noorwegen heeft een regeringsleider die meerdere agenda’s tot zijn beschikking heeft.

Realistische wereld

In de wereld van Johnsrud, die overigens heel realistisch is, acteren personages die een bepaalde intelligentie hebben, maar verre van ‘super’ zijn. Ze vergissen zich, schatten zaken onjuist in en maken zelfs fouten. Omdat die fouten voortkomen uit menselijk beredeneren, brengt dat de personages in het verhaal tot leven. Het maakt ze kwetsbaar en ze zijn daardoor volledig acceptabel voor de lezers. Wat het verhaal verder realistisch maakt is dat de personages op veel verschillende locaties in Noorwegen terecht komen. Zelfs op plaatsen die historische waarde hebben zoals het Trandumskogen, waar de Nazi’s destijds vreselijk hebben huisgehouden. Tegen deze historische achtergrond, die aangevuld wordt met de nodige politieke intriges uit de huidige tijd, loopt het verhaal over van de complottheorieën en samenzweringen. Deze zorgen ervoor dat het verhaal met volle vaart naar een stijlvolle ontknoping dendert. Het is een ontknoping die is beladen met oplossingen voor een aantal nog niet afgewerkte vraagstukken en het past zelfs enkele eerdere antwoorden en conclusies aan. Johnsrud mag tevreden zijn met zijn laatste deel. Zijn missie is volbracht en veel van zijn lezers zullen het boek met veel belangstelling en plezier tot zich laten komen.