Na twee eerdere Millennium-boeken heeft David Lagercrantz met Zij die moet sterven inmiddels net zo veel delen geschreven als bedenker Stieg Larsson. Nadat Wat ons niet zal doden en De man die zijn schaduw zocht, liggen de verwachtingen voor het zesde deel dus hoog. Is Lagercrantz erin geslaagd om de verwachtingen waar te maken? Ik vind van wel.
Steeds persoonlijker
Naarmate de reeks vordert, wordt de strijd van Lisbeth steeds persoonlijker. Zo heeft ze al recht tegenover haar vader gestaan en kwam ook haar zus weer in beeld. In Zij die moet sterven staan de zussen recht tegenover elkaar. Hun haat voor elkaar is zo sterk dat ze allebei weten dat maar één van de twee het kan overleven. Het is dus letterlijk een gevecht om leven en dood.
Michael
Ondertussen is Michael heel ergens anders mee bezig: hij onderzoekt de mysterieuze dood van een zwerver in Stockholm en ontdekt dat de minister van Defensie hier wel eens mee te maken zou kunnen hebben, wat natuurlijk een groot schandaal zou zijn. Hij heeft nauwelijks contact met Lisbeth, maar Millennium zou Millennium niet zijn als hun paden elkaar niet toch zouden kruisen…
Ingewikkelde relaties
Met dit zesde deel uit de serie is Lagercrantz er alweer in geslaagd een superspannend avontuur te bedenken voor Michael en Lisbeth. Hij weet ook een link te leggen met de actualiteit wanneer hij Michael een artikel laat schrijven over Russische trollenfabrieken, en natuurlijk is de relatie tussen Michael en Lisbeth nog net zo ingewikkeld als altijd. Ook hebben ze allebei ingewikkelde relaties met anderen: Michael met een potentiële nieuwe vriendin, Catrina; zijn oude scharrel en collega Erika. Lisbeth op haar beurt ook met een potentiële nieuwe vriendin, Paulina en natuurlijk met haar zus Camilla, die ze intens haat, maar die toch haar zus is en blijft. Het boek is goed los te lezen, want de auteur verweeft de noodzakelijke dingen die je als lezer moet weten keurig in het verhaal. Toch zou ik je aanraden om eerst de eerdere delen te lezen, zodat je meer feeling hebt voor de hoofdpersonen en je nog beter in het verhaal zit.
Conclusie: dikke pluim
Kortom, Lagercrantz verdient een dikke pluim voor Zij die moet sterven. Naast de al genoemde pluspunten van de goed uitgewerkte personages en de verwerking van de actualiteit in het boek, wisselt het boek steeds van perspectief en heeft het verhaal een onvoorspelbaar en een wat ingewikkelder plot. Desondanks blijft de vaart erin en wil je dit boek eigenlijk niet meer wegleggen zodra je eraan begonnen bent. Vooral voor liefhebbers van Scandinavische thrillers is dit boek echt een cadeautje.
