Een vrouw is belust op wraak. Na een moeizame jeugd in een obscuur dorp, een afwisselend liefdesleven en een hobbelig arbeidsparcours, spreekt ze over mensen en ervaringen die haar ooit het leven zuur maakten. Eerherstel en erkenning krijgen is haar doel.
De cover
De schitterende cover geeft je dankzij het font, de kleurkeuze en de kogelgaten, duidelijk weer hoe de gedichten kunnen zijn. Tegelijkertijd wil je onbewust het boek schoonvegen omdat je het gevoel hebt dat er een paar stoffige vlekjes op zitten, maar schijn bedriegt.
Toneelstuk in delen
Het boek is opgedeeld in zes delen: Intro, Part One, Part Two, Part Three, Part Four en Deleted scene, alsof je een toneelstuk in delen leest. De vier Parts hebben een toepasselijke titel waarbij je al snel doorhebt waar het bewuste Part over gaat.
Gelijk bij de intro wordt je nieuwsgierig naar de volgende delen. Je kan merken dat ze wil afrekenen met het verleden door de woede en gekte die ze uit, maar soms is ze ook liefdevol. Zeker over bepaalde mensen, en een andere keer begint ze liefdevol, ontroerend, om vervolgens een gedicht met een botte bijl te eindigen, zoals in bijvoorbeeld ‘De visser met de blaasgalg’. En sommige gedichten moet je een paar keer herlezen om ze te begrijpen.
Gedichten
Bepaalde personen keren steeds terug in de gedichten zoals de zeepzieder en de analfabetische jongenshoer. De auteur heeft heel veel fantasie, speelt graag met woorden en soms spaart ze zichzelf ook niet zoals in ‘Volleybal, koken, droefenis’. Ze steekt ook graag de draak met zichzelf, en geregeld moet je om een gedicht lachen zoals bijvoorbeeld bij ‘Noem me nabootsing, noem me landerigheid, noem me verveling’.
Het zijn een soort miniverhaaltjes, maar dan in dichtvorm, waarbij de spanning wordt opgebouwd. De auteur zou sommige gedichten zo in een club voor stand-up comedians kunnen vertellen.
Aparte, bijzondere dichtstijl
En een enkele keer moet je als Nederlander even nadenken over een Vlaams woord zoals 'kuiste', dat in het Nederlands 'schoonmaakte' betekent, maar dat is niet storend. Het is een heel aparte, bijzondere dichtstijl waar je van moet houden. Mensen die er niet van houden als er grof taalgebruik wordt gebruikt, kunnen dit boek beter maar niet lezen, maar mocht je geen problemen hebben met de grove taal, dan is dit boek zeker een aanrader.
