Jason Reynolds en Brendan Kiely brengen met Echte Amerikaanse jongens een lastig onderwerp onder woorden voor een jongere doelgroep

Politiegeweld in de verenigde staten is een feit, zeker tegenover de zwarte bevolking. Het is zelfs zo erg dat er drie keer zoveel kans is dat een persoon met een donkere huidskleur wordt vermoord dan iemand met een witte huidskleur. Deze feiten zullen dan ook een van de redenen zijn geweest waarom Jason Reynolds en Brendan Kiely besloten om Echte Amerikaanse jongens te schrijven, een boek dat de kloof tussen deze twee bevolkingsgroepen duidelijk beschrijft en pijnlijk duidelijk maakt dat racisme nog altijd bestaat in onze huidige maatschappij.

Echte Amerikaanse jongens beschrijft twee verschillende perspectieven. Enerzijds is er Rashad, een zwarte jongen, anderzijds is er Quinn, een jongen met een witte huidskleur. Op een avond wordt Rashad door een misverstand door een agent in elkaar geslagen buiten een supermarkt. Quinn ziet het gebeuren en herkent de agent: de broer van zijn beste vriend. Het boek beschrijft Rashad’s herstel, de gevolgen van de gebeurtenis en Quinn’s interne worsteling met het besef dat racisme nog veel meer speelt dan hij in eerste instantie dacht.

Zwijgen is ook een vorm van geweld

Gedurende het boek begint Quinn langzaam maar zeker te realiseren dat zijn manier van leven – zichzelf afzijdig houden – haast net zo erg is als zelf racistisch handelen. In het boek leert hij langzaam maar zeker in welke mate racisme nog altijd aanwezig is en hoe hij daar onbewust zelf ook aan bijdraagt. Het plaatst je eigen gedachten en handelingen in perspectief en maakt je bewuster over wat het is dat je kan doen om je medemens te respecteren.

Worsteling met zichzelf

Kiely, de auteur die het standpunt van Quinn beschreef, is er erg goed in geslaagd om Quinn’s worsteling met zichzelf te verwoorden. Waar hij aan het begin van het boek enkel denkt aan zijn basketbal toekomst en het feestje dat hij die vrijdagavond heeft, denkt hij gedurende het boek steeds meer aan hoe zijn acties anderen beïnvloeden en wat dit voor gevolgen heeft. Ook het personage van Rashad, dat is geschreven door Reynolds, brengt diepgang met zich mee. Hoe ga je er zelf mee om als je plotseling het gezicht van een tegenbeweging bent geworden, en wíl je dat eigenlijk wel?

Open einde

Hetgeen dat ik wel wat minder vond, was het relatief open einde. Je leeft mee met Rashad en begint je af te vragen hoe het nu verder gaat met de rechtszaak in de nasleep van de aanval. Hier gaat het verhaal echter maar vrij oppervlakkig op in, aangezien het boek slechts een periode van een week beschrijft. Dit neemt overigens niet weg dat het huidige einde van het verhaal ook erg sterk was, integendeel zelfs! Ik had het alleen wel interessant gevonden om wat meer te weten te komen over het verdere verloop.

Fijne schrijfstijl(en)

Het is fijn dat dit soort verhalen op deze manier onder woorden worden gebracht voor de jeugd. Zowel Jason Reynolds als Brendan Kiely heeft een fijne schrijfstijl en het leest makkelijk weg, waardoor een lastig onderwerp behapbaar wordt voor de jongere doelgroep. Het is geen harde verwoording van feiten, maar eerder een geslaagde manier om de informatie over te brengen en de lezer te onderwijzen over te problemen die in de wereld nog steeds dagelijks spelen. Als je een fan was van The hate you give van Angie Thomas, is Echte Amerikaanse jongens zeker een aanrader.