Helen Vreeswijk is geen standaard auteur. Ze is schrijfster én heeft dyslexie. Haar werk als rechercheur is een inspiratiebron voor haar boeken. In dit interview vertelt ze ook over haar nieuwste boek Bloedbroeders.
Je had vroeger veel last van dyslexie. Toch ben je schrijfster geworden. Waar kwam die passie vandaan?
Ik ben dyslectisch en het schrijven van boeken was een niet voor de hand liggende keuze. Maar het vertellen van verhalen zat in mijn bloed en was sterker dan de angst om te schrijven. Ik was negenendertig toen ik besloot om mijn passie te volgen. Ik heb een cursus Nederlands en Literatuur gevolgd en ben gewoon aan de slag gegaan.
Wat is je favoriete personage uit je nieuwe boek Bloedbroeders?
Rechercheur Van Buren is mijn favoriete personage in het verhaal. Hij is een sympathieke antiheld. Een gewone man die je in elke supermarkt tegen het lijf kan lopen. Niet strak in het pak, gespierd en krullend haar. Hij is een kale, mopperende dienstklopper die eeuwig op dieet is en hij bestaat echt.
Waar zou je nog graag een boek over willen schrijven?
Ik wil nog graag een avonturenverhaal schrijven. Daar ben ik ook aan begonnen. Wat onwennig als je al vijftien jaar politieverhalen schrijft.