Hollywood Boulevard: Wanneer word je vergeten door het grote publiek?

Het leven van Steven de Foer staat in het teken van de films en zijn schrijverschap. Jarenlang schreef hij filmrecensies voor de Belgische krant De Standaard. Hij hield zich bezig met het interviewen van de filmsterren, reisde de sterren achterna en luisterde naar de vele verhalen. Hij vond de filmwereld fascinerend.

Hollywood Boulevard

Jarenlang schreef hij filmrecensies voor de krant De Standaard en begon in 2011 ook aan zijn debuutboek. Dit boek heet Onder Hollanders en hier gaat hij, als Vlaming, in op hoe de Nederlanderse samenleving eruit ziet. De positieve reacties leiden er toe dat zijn tweede boek in oktober 2016 is uitgekomen. In dit boek bundelt hij de krachten en de levensverhalen van de filmsterren. Hij vertelt over oude filmsterren die vaak worden vergeten, de levensverhalen van vele sterren en de impact die zij hebben op de filmgeschiedenis.

Hoe ben je op het idee gekomen om over dit onderwerp te schrijven?

Het idee is al vijftien jaar geleden ontstaan, dus het zit al een lange tijd in mijn hoofd. De reden dat ik het boek ben gaan schrijven is uit onbegrip en boosheid. Een film bekijken is een laagdrempelige kunstvorm en voor een breed publiek toegankelijk. Maar de oude films en bijbehorende filmsterren worden vaak vergeten. Het verleden telt niet meer mee, want 'het nu' is te belangrijk. Ik vind dat niet kunnen en er zou meer aandacht moeten zijn voor de oudere films. Het is niet mijn intentie om alleen maar oudere films te bekijken, want de hedendaagse films kijk ik ook. Maar het is zonde dat films en personen worden vergeten, terwijl ze wel een belangrijke rol spelen in de filmgeschiedenis.
Als het doel is om een breder publiek te creëren voor het bekijken van oudere films, dan moet je er voor zorgen dat in de films veel humor en sterke verhalen naar voren komen. Dat is wat ik ook wil brengen in mijn boek.

Hoe ben je aan de informatie gekomen die je beschrijft in het boek?

Het idee speelt al langere tijd in mijn hoofd, dus ik had veel informatie verzameld. Ik heb bewust gekozen voor de lange voorbereiding, want ik kon naast mijn dagelijkse werk als schrijver en correspondent vele levensverhalen aanhoren. Als ik de kans had om filmsterren te interviewen dacht ik wel twee keer na over mijn vragen. De kans om een filmster nog een keer te interviewen is is niet altijd aanwezig, dus ik ging direct vragen bedenken die ook voor dit boek van belang waren. De filmsterren werden geïnterviewd, maar ook andere betrokkenen. Zo was er eens een bediende in een restaurant die mij rechtstreekse anekdotes kon vertellen over de sterren die zij jaren geleden had ontmoet tijdens haar werk. Naast de creatieve mogelijkheden heb ik ook gebruik gemaakt van de klassieke vormen zoals biografieën, het bekijken van oude films en het postermateriaal.

Is het verdwijnen van oudere films en filmsterren een imagoprobleem?

Ja, dat klopt. De televisieomroepen spelen hier ook een rol in, want er worden minder oudere films uitgezonden en minder omkaderd. Dat laatste kun je tegengaan door bepaalde personen of instanties aan te wijzen die ervoor zorgen dat mensen worden gewezen op de oude films die hen interesseren. Het is moeilijk in te schatten wat nog de moeite waard is om te kijken, want er zitten ook films bij die enigszins gedateerd zijn.

Hoe verliep het denkproces van dit boek? Welke keuzes heb je wel of niet gemaakt?

Mijn eerste keuze betreft de aandacht naar de filmsterren en niet de regisseurs. Ik wil niet preken of mensen ‘bekeren’, maar juist de verhalen proberen te vertellen. Daarnaast kreeg ik vele vragen over mijn tweede keus die gaat over wie ik wil of niet heb beschreven in het boek. Ik wilde een soort objectiviteit creëren en een top van filmsterren maken waar een discussie over kon ontstaan. Ik heb niet al mijn favoriete sterren in de lijst gezet, want dat is niet zo interessant. Ik wilde een breder publiek aanspreken en koos dus voor sterren uit verschillende categorieën. Daarnaast heb ik ook een keus gemaakt over de balans tussen mannen en vrouwen in de lijst. Door het seksisme in de filmindustrie is het nu eenmaal zo dat er meer mannen in de lijst staan. Een verklaring voor die seksisme is dat er nu meer dan vroeger vrouwen worden afgekeurd op hun leeftijd. 45 jaar is voor vele vrouwelijke filmsterren de eindstreep van hun carrière.

Zijn er bepaalde genres die nu wel of niet meer te zien zijn in vergelijking tot vroeger?

Het probleem voor het verdwijnen van deze genres komt door de globalisering. Amerika vindt dat China een sterke concurrent is binnen de filmindustrie. Om de concurrentie tegen te gaan, zorgt Amerika er voor dat ze meer films maken in genres die te begrijpen zijn voor de hele wereld. Genres die binnen deze eis liggen zijn fantasie en horror. Iedereen kan zich iets bij deze twee onderwerpen voorstellen en ze zijn gemakkelijk voor het brede publiek. Daarentegen verdwijnen westernfilms en films met veel Amerikaanse humor, want deze zijn niet te begrijpen voor het Chinese publiek. De eigenheid gaat weg en er komt geld voor terug. Dat is zonde!

Aan het einde van het boek vertel je over de verschillende kanten van veelal jongeren die kijken naar Netflix en de ouderen die nog klassieke films kijken. Kun je dit uitleggen?

Er bestaat een zekere 'netflixering' onder de bevolking, want de series die op Netflix worden de laatste paar jaren vaak bekeken door de mensen. Het is voor mij een dubbel begrip, want ik kijk echt wel series en films die in die genres liggen. Maar ik vind het fijn om een afgerond verhaal te zien in een film en bij een serie is dit niet zo. Een serie kan op een gegeven moment saai worden als het seizoen na seizoen wordt uitgezonden. Wel is een positief punt dat mensen die vele series kijken stiekem wel de klassieke kenmerken van oudere films meekrijgen, want in vele series zit dat al verstopt. Er wordt tijd genomen om de karakters uit te werken en de psychologische details die verstopt zitten in het filmmateriaal.

Bij een verfilmd boek, lees jij dan liever eerst het boek en bekijk je dan de film of andersom?

Mijn voorkeur gaat uit naar eerst het boek en dan de film. Maar als ik zo geïnteresseerd ben in de film, dan merk ik wel dat ik ga ‘tempo-lezen’ om snel het boek af te ronden.

Welk functie heeft schrijven in jouw leven?

Ik schrijf al heel lang, want voorheen was ik reporter en reisde ik veel. Ik kwam vaak in Amerika en tijdens die reizen merkte ik vaak dat verhalen met meer diepte mij erg interesseren. Ik mocht tijdens het maken van dit boek schitterende reizen maken, ervaringen opdoen en vele films bekijken. Ik heb hier veel plezier aan gehad en het was stiekem wel het leukste deel van het hele proces. Het formuleren van mijn ervaringen en interviews was heel interessant, want ik moest secuur zijn en dacht goed na over hoe ik het wilde neerzetten op papier.

Wat kunnen we verwachten van jou in de toekomst?

Ik ben jarenlang met dit boek bezig geweest, dus een nieuw filmboek zal het niet gaan worden. In de toekomst wil ik mij wellicht bezig gaan houden met een boek over Amerika. Ik heb bijna elke staat bezocht en het lijkt mij prachtig om over dit onderwerp te schrijven.