Tatiana de Rosnay over Manderley voor altijd

Janneke interviewt Tatiana de Rosnay over Manderley voor altijd, haar levenslange obsessie voor “haar” Daphne, onthulde geheimen, wasknijpers en het geheime liefdesleven van Daphne du Maurier.

Hoe het allemaal begon

Waarom heb je deze biografie over Daphne du Maurier geschreven?
Drie jaar geleden werd ik benaderd door een Franse uitgever die had gemerkt dat ik altijd over Daphne praat en haar vaak citeer. Ik had nog nooit een biografie geschreven en wist niet goed hoe ik dat moest aanpakken, maar realiseerde me dat het een uitdaging was die ik moest aangaan. Zo is het allemaal begonnen.

En je man pushte je?
Ja, hij zei tegen me: "Je praat al bijna dertig jaar tegen me over Daphne. Als jij dit boek niet schrijft, dan doet iemand anders het en wordt je jaloers. Het is jouw Daphne."

Welke vragen heb je jezelf gesteld voordat je begon met je onderzoek?
Er zijn al drie biografieën over Daphne en ik wilde niet hetzelfde doen. Ik wilde mijn eigen weg vinden, dus mijn vragen waren: Hoe laat ik zien hoe ze bekend is geworden, hoe ze haar boeken schreef, en waar ze door geïnspireerd raakte? Zo heb ik het boek opgebouwd.

Geheimen en obsessies

Je was vastbesloten om haar geheimen te ontdekken. Welke geheimen heb je gevonden?
Aan de ene kant was ze de perfecte echtgenote en moeder; heel charmant en soms een beetje verlegen. Aan de andere kant was ze die mysterieuze schrijfster. Ze had haar eigen geheime leven; inclusief geheime affaires.

Er is een scene in het boek waarin Daphne wordt beschuldigd van plagiaat. Daarin zegt ze: Waarom moeten wij schrijvers onze geheimen, die ons inspireren, weggeven? Vind jij dat ook?
Ja, dat is een belangrijk onderdeel van het boek. Voor haar succesvolle boek Rebecca werd ze beschuldigd en aangeklaagd voor plagiaat. Toen moest Daphne naar New York en daar voor allemaal journalisten en juristen uitleggen hoe ze het idee voor Rebecca kreeg, maar dat idee was nogal persoonlijk. Het kwam voort uit liefdesbrieven, van zijn voormalige verloofde, die ze in het bureau van haar man had gevonden. Haar boek kwam dus voort uit jaloezie op haar voorgangster, maar dat wilde ze natuurlijk niet zeggen in de rechtbank.

Je vertelde dat je tijdens Haar naam was Sarah geobsedeerd was door een klein meisje, en in Onvoltooid verhaal ben je geobsedeerd door Nicholas Colt, de hoofdpersoon. Nu ben je geobsedeerd door Daphne du Maurier. Waarom ben je zo geobsedeerd door al die personen?
Daphne zou ze wasknijpers noemen. Je kunt geïnspireerd raken door iemand en je als een wasknijper vasthouden aan die persoon of fantasie. Hierdoor kun je een situatie of personage creëren waarmee je het boek kunt schrijven. Het zijn dus obsessies, omdat ze je inspireren om te gaan schrijven. Als schrijvers die niet hebben, zouden hun boeken niet bestaan.

Daphne du Maurier

Heb je de biografie als een soort roman geschreven?
In het begin zat ik een beetje vast, want ik wist niet goed hoe ik moest beginnen. Ik wilde niet beginnen met: Daphne du Maurier werd geboren op 13 mei 1907. Opeens zag ik een klein meisje, ik zag haar daadwerkelijk. Toen zei ik tegen mezelf: ik ga dit meisje volgen. Het was net alsof ze me bij de hand pakte, zodat ik haar verhaal kon vertellen.

Soms geef je Daphne gedachten in het boek. Waar heb je die gedachten vandaan gehaald?
Ik had zoveel materiaal, waaronder een soort transcript van haar dagboeken, haar memoires en brieven die ze heeft geschreven. Het enige lastige waren de laatste twintig jaar van haar leven. Die waren moeilijk, want haar leven was toen erg leeg omdat ze niet meer schreef. De laatste negen jaar van haar leven kon ze helemaal niet meer schrijven en werd ze zwaar depressief. Ze kreeg zo veel medicatie dat ze zich soms niet meer herinnerde wie ze was. Een tragisch einde.

Je wilde je lezers laten zien wie ze was.
En wat ze heeft achtergelaten. Dat wil ik overbrengen op de lezers van mijn boek, een gevoel van rijkdom omdat ze zoveel waardevols heeft achtergelaten. Allerlei fantastische boeken die iedereen moet lezen.

Duister, maar helder

Wat kunnen we leren van Daphne’s leven?
Haar vrijheid. Veel mensen zeggen dat ze een egoïstische vrouw was, maar daar ben ik het niet mee eens. Ze wilde geld verdienen, vrij en onafhankelijk zijn. Dat is bijzonder. Haar werk is duister, maar helder en nog steeds actueel. Haar korteverhalenbundel The Birds heeft zelfs Hitchcock geïnspireerd!

Ze heeft een gotisch non-fictieboek, een biografie, horrorverhalen en toneelstukken geschreven. Wat moet je echt lezen om Daphne du Maurier te begrijpen?
Je moet natuurlijk alles lezen, maar ik denk dat je het beste kunt beginnen met Rebecca, haar bekendste boek. Na Rebecca kun je haar korteverhalenbundel The Birds lezen. Daarna een nog duisterder roman The house on the strand en dan heb je nog Rachel, dat is geïnspireerd op haar geheime liefde Ellen Doubleday.