Nice header
Recensie

Nice van Kiki van Dijk is de ideale whodunnit om tijdens een zonvakantie te verslinden

Ga je graag op vakantie? Houd je van warme, zonnige bestemmingen? De meeste mensen zullen op beide vragen ‘ja’ antwoorden, maar Kiki van Dijk laat je dat antwoord graag heroverwegen. Haar thrillers spelen zich namelijk af op tropische en zonnige vakantieoorden. Na onder andere Ibiza, Pisa en Bali, zorgt een trip naar Nice nu ook voor een zweetlip en versnelde hartslag. En dat komt niet door de warmte!

Nice La Belle, of toch niet?

In Nice volgen we Jacky: moeder, weduwe en parfumeur van hun familie- en parfumbedrijf. Plots ontvangt ze een verontrustend telefoontje, waarna ze zonder aarzelen naar Nice vliegt: haar zus Christine is tijdens een feestje van een balkon gevallen en ligt bewusteloos in het ziekenhuis. Al snel slaan de twijfels toe: is Christine wel gevallen? Samen met vriend Albert gaat Jacky op onderzoek uit. Daarbij komt ze in aanraking met plotselinge brandjes, haar vader waar ze lang geen contact mee heeft gehad, en de Russische maffia. Wat heeft dit alles met elkaar te maken?

Fijne schrijfstijl

Van Dijk heeft een fijne schrijfstijl. Ze vertelt het verhaal in de derde persoon, maar uitsluitend vanuit het perspectief van Jacky. Het taalgebruik is eenvoudig, wat het verhaal toegankelijk maakt. Ook heeft ze een heerlijke zomerse sfeer weten neer te zetten, waardoor je als lezer haast de zoute geur van de zee kunt ruiken en de zon op je gezicht voelt branden. Daarnaast houdt Van Dijk zich duidelijk vast aan de verhaallijn en dwaalt niet af. Dit, in combinatie met gebeurtenissen die elkaar snel opvolgen, zorgt voor een gemakkelijk te volgen en vlot leesbaar boek.

“Ze voelde een koude rilling langs haar rug glijden en sloeg haar armen om zich heen, als een soort bescherming. Maar waartegen wist ze zelf eigenlijk ook niet.”

De plot: verrassend en behapbaar vs ongeloofwaardig en beperkt uitgewerkt

Drama staat centraal in de plot van Nice. Een dode echtgenoot, een dode moeder én een afwezige vader. Deze opsomming kun je al maken na het lezen van de eerste tien pagina’s. Tel daar vervolgens een zus in het ziekenhuis, een ingewikkelde, ontluikende liefde en mysterieuze figuren bij op en je hebt het leven van Jacky. Ja, daarbij mag Drama met de hoofdletter D geschreven worden. Het is veel voor een boek dat bestaat uit 280 pagina’s, maar is het te veel? Nee. Het maakt namelijk de snelle plottwists die Van Dijk maakt mogelijk. De overdaad aan Drama komt daarom waarschijnlijk niet ten goede aan de geloofwaardigheid van het verhaal, maar het zorgt er wel voor dat de lezer steeds opnieuw verrast wordt.

De uitwerking van deze verschillende verhaallijnen laat soms helaas te wensen over. Zo weet van Dijk aan het einde van het boek in twee zinnen een voorval op schokkende wijze te verklaren. Het voorval is echter meerdere malen aangehaald in het boek, wat maakt dat de wat vergezochte en abrupte verklaring wel meer woorden en dus diepgang had mogen omvatten. Nice is daardoor een behapbaar boek geworden, maar laat op niveau van uitwerking punten liggen.

Kortom

Nice is een spannende roman die lekker weg leest. Het is een ideale whodunnit om op een strandbedje dat uitkijkt op de azuurblauwe zee te verslinden. Dat je gedachten dan eens afdwalen naar die wandelende man met zijn te kleine zwembroek of de kinderen die gillend in de golven spelen is geen enkel probleem. Je zit namelijk zo weer in het verhaal, omdat de uitwerking van de plot niet ingewikkeld en de schrijfstijl toegankelijk is. De echte thriller-liefhebber zal het boek daardoor wellicht wat minder bekoren. Maar je kunt Nice van Kiki van Dijk met een gerust hart op je stapel vakantieboeken plaatsen. Misschien alleen niet als je naar Nice gaat…

Elkse recensent afbeelding
Elske