Top 10 Dag van de weduwen

Als een vrouw haar man verliest en een gezin hun vader, dan heeft dat grote gevolgen. Dat is de reden dat de Verenigde Naties deze dag heeft uitgeroepen, om extra aandacht te vragen voor de lastige situatie waar weduwen overal ter wereld in terecht kunnen komen.

Het verdriet van weduwen is vaak dramatisch en onzichtbaar voor de buitenwereld. In sommige landen is de positie van de vrouw sterk gelinkt aan die van haar man. Als de man wegvalt, heeft de vrouw geen positie meer in de samenleving. Soms moeten weduwen levensbedreigende rouw- en begrafenis rites ondergaan. Ze worden hun huizen uitgezet en/of lichamelijk mishandeld. Zelfs door leden van hun familie. Op deze dag wordt niet alleen aandacht gevraagd voor de positie van weduwen overal ter wereld. Overheden wordt gevraagd om werk te maken van iedere vorm van discriminatie van vrouwen en om de rechten van kinderen te handhaven.

Daarom, de mooiste, integere boeken voor en over weduwen overal ter wereld.

De Weduwen van Rawagede

Op 9 december 1947 richten Nederlandse militairen een bloedbad aan onder de bevolking van het West-Javaanse dorpje Rawagede. Zonder enige vorm van proces executeren Nederlandse soldaten daar 431 mannen en jongens. De levens van talloze weduwen en andere nabestaanden die achterblijven zijn verwoest. Van vervolging van de verantwoordelijken is geen sprake en de moordpartij lijkt voorbestemd voor de vergetelheid.Totdat, ruim zestig jaar later, de laatste nog levende weduwen de Staat der Nederlanden in een rechtszaak aansprakelijk stellen en door de rechter in het gelijk gesteld worden. Als documentair fotograaf Suzanne Liem van de zaak hoort, is zij onmiddellijk geraakt. Zij werkt aan een langlopend fotoproject over het lot van weduwen wereldwijd en heeft zelf Chinees-Indische wortels. In 2010 en 2015 reisde zij, na overleg met advocaat Liesbeth Zegveld en de stichting Comité Nederlandse Ereschulden, naar de weduwen van Rawagede .Ook ontmoette zij weduwen in Zuid-Sulawesi met een overeen-komstige geschiedenis. De indringende portretten die deze ontmoetingen opleverden, geven een gezicht aan een groep die lang onzichtbaar is geweest. De foto's nemen ons mee in een intieme wereld waarin we kunnen zien hoe het geweld van de geschiedenis zijn sporen nalaat in de levens van mensen. Dat maakt De Weduwen van Rawagede tot een waardevol historisch document. Naast persoonlijke getuigenissen van de weduwen zijn in het boek op kunstzinnige wijze fragmenten uit uitspraken van de rechtbank Den Haag verwerkt, die het onrecht dat de vrouwen is aangedaan én het gelijk dat zij kregen, verklaren. Historicus Esther Captain (KITLV, HvA) schreef speciaal voor het boek een essay.

Bekijk op bol.com

Wij weduwen zijn een taai volkje

Vroeg of laat in ons leven krijgen we allemaal te maken met de dood van een dierbare. Toch weten we niet zoveel over rouwen. Na een paar maanden verwacht men van een nabestaande dat de draad weer wordt opgepakt. Maar hoe doe je dat als je wereld is ingestort en je leven er door het immense verlies totaal anders uitziet?

Bekijk op bol.com

Rouw op je dak

Rouwen betekent een moeilijke weg gaan: je weet dat je kunt lopen, maar je wilt eigenlijk niet verder. Er ligt een onoverzichtelijk traject voor je. Een rouwproces geeft uitdrukking aan pijn en verdriet, twee grote emoties die onlosmakelijk aan elkaar zijn verbonden. Het is een weg die je toch moet gaan. Naar een horizon waar hemel en aarde wellicht weer bij elkaar komen...

Bekijk op bol.com

Helpen bij verlies en verdriet

Een onmisbare gids voor wie rouwt of een dierbare wil bijstaan in zijn verdriet.Helpen bij verlies en verdriet is al vele jaren het basisboek over rouw. In deze volledig nieuwe editie toont Manu Keirse aan de hand van vele herkenbare voorbeelden hoe rouwen niet gelijkstaat aan afscheid nemen, maar aan anders leren vasthouden.Het boek gaat niet alleen in op verlies door de dood, maar besteedt ook aandacht aan andere verliessituaties die vaak onterecht onderbelicht blijven, zoals verlies van je gezondheid, je werk of je toekomstperspectieven. Dankzij de talloze concrete tips voor de rouwende én zijn omgeving is het een heel praktisch instrument voor iedereen die met verlies geconfronteerd wordt.

Bekijk op bol.com

Je mag me altijd bellen

In dit boek vertelt Karin Kuiper over de eerste 1001 dagen na de dood van 'haar betere ik', haar man (en schrijver)Karel Glastra van Loon... Op zijn veel te vroege dood volgde een periode van vallen en opstaan, waarin het verlies als zoutzuur doorvrat. Plotseling behoorde Karin tot dat lastige volkje van weduwen en weduwnaars. Zonder hulp van anderen redt niemand het, maar toch stond bovenaan haar ergernissenlijst het goedbedoelde zinnetje 'Je mag mij altijd bellen'. Want hoewelgemeend ook, dit is 'hulp' die je met lege handen achterlaat... Omdat je in je diepste wanhoop niet wilt bellen en niet kán bellen, omdat je slechts denkt: Nee, het gaat niet! Zij moeten mij bellen! Het duurde honderden dagen, maar uiteindelijk volgde er een periode waarin ze terugveerde en haar levenslust hervond. Je mag mij altijd bellen is een boek voor lotgenoten én hun omstanders.

Bekijk op bol.com

Als een geliefde sterft ...

Als een geliefde sterft is de schok meestal zo groot, dat het niet echt tot ons doordringt wat er allemaal gebeurt. We zien het wel, maar beseffen het niet. Pas later, wanneer we ons gaan realiseren dat het echt waar is dat onze geliefde nooit meer terugkomt, komen de gevoelens naar boven die zijn of haar dood in ons hebben opgeroepen. En dan begint de lange weg van het doorleven van het verdriet en de eenzaamheid. Voor velen is deze periode ook de tijd waarin we allerlei vragen gaan stellen zoals: wat is de dood eigenlijk? We willen weten en begrijpen. En daarom is juist deze periode van verdriet dikwijls ook het begin van een nieuwe, spirituele levensweg. Met onze gevoeligheid kunnen we aanvankelijk de weg van onze geliefde aan de overkant van de dood nog heel goed volgen. Maar hoe verder deze reist, hoe ijler de verbinding wordt. En dan voelen we ons pas echt alleen. Sommige mensen hebben het nodig om veel te praten, anderen juist niet. Maar wat onze persoonlijke houding hierin ook is, voor bijna iedereen betekent het verwerken van het verdriet het gaan door een donkere tunnel, waarin je soms geen hand voor ogen kunt zien. Pas voorbij het diepste donker begint er weer wat licht te dagen, kunnen wij ons weer heel voorzichtig, stap voor stap, openen voor het leven. En wanneer het einde van de tunnel in zicht komt, ben jij op die lange tocht door het donker tot een ander mens geworden. Want elk rouwproces is ook een transformatieproces.

Bekijk op bol.com

Vrouw in de rouw

Op haar negenenveertigste verliest Petra Possel haar man. Plotseling moet ze leven met zijn afwezigheid. In Vrouw in de rouw schrijft ze over haar 'rouwavonturen'. Van een zoekgeraakte trouwring in het ziekenhuis tot de lachwekkende postume administratieve rompslomp. Van het kiezen van een passende grafsteen tot de onvoorziene geldzorgen. Van een onmetelijk gemis tot de vraag wie toch die onbekende vrouwen op de begrafenis waren. Door de snedige, pure toon waarop ze haar nieuwe leven beschrijft, maakt ze haar rouw invoelbaar. 'Opeens zie ik overal weduwen. In iedere ooghoek duikt er een op, alsof ze ruiken wat er met mij aan de hand is. Gaat dit net als bij zwanger zijn, dat je dan opeens alleen maar zwangere vrouwen ziet?'

Bekijk op bol.com

Ze zeggen dat het overgaat

Als we rouwen en verdriet hebben, hebben we geen nood aan een vermanend vingertje, aan clichés, aan opmerkingen dat we ons verlies moeten verwerken, loslaten of een plaats geven. Er wordt van ons verwacht dat er binnen zo kort mogelijke tijd een eindpunt komt aan onze rouw, dat het overgaat. In de praktijk blijkt dat we net niet loslaten maar een zoektocht starten naar een andere vorm van vasthouden of verbinden. Rouw houdt nooit op, maar ontvouwt en ontwikkelt zich in de loop van ons leven en maakt deel uit van wie we zijn. We hebben het recht om te rouwen, op onze eigen manier, bewegend tussen kwetsbaarheid en kracht. Zelfs als je de pijn van een ingrijpend verlies levenslang met je meedraagt, hoeft dit geenszins in te houden dat je minder gezond en minder veerkrachtig bent. In dit baanbrekende boek wordt een aantal maatschappelijke mythes over rouw ontkracht.

Bekijk op bol.com

Uit het dagboek van een Onbestorven Weduwe

'Vanmorgen moest ik hem weer oprapen. Geen geringe klus.' Dit was de eerste losse notitie die Jet van Swieten schoorvoetend opschreef, vijf jaar nadat haar partner vlak na zijn vijftigste verjaardag van het ene moment op het andere een raadselachtige persoonlijkheidsverandering doormaakte. Ineens was hij een kwetsbaar mens met meerdere beperkingen die onzichtbaar bleven voor de buitenwereld. Over haar ervaringen met deze onzichtbare beperkingen als gevolg van niet-aangeboren hersenletsel (NAH) schreef zij een blog. Lotgenoten - de partners en mantelzorgers van mensen met een hersenbeschadiging - vinden hier veel herkenning. De notities Uit het dagboek van een Onbestorven Weduwe maken deel uit van het blog. In deze bundel zijn ze afgedrukt en aangevuld met nieuw materiaal.

Bekijk op bol.com

10.

Toen ik je zag

Isa Hoes en Antonie Kamerling ontmoeten elkaar tijdens de audities van Goede Tijden, Slechte Tijden en worden verliefd. De buitenwereld ziet een stralend stel, maar in werkelijkheid kampt Antonie steeds vaker met depressies. Isa probeert haar gezin bij elkaar te houden, tot Antonie op 6 oktober 2010 besluit zijn leven te beëindigen.

Bekijk op bol.com

Wil je altijd op de hoogte zijn van de boeken binnen jouw favoriete genre? Stel je voorkeur in en ontvang updates.