Wat ik nooit eerder heb gezegd

Ik ben Silvie, boekengek en vertaler. Vanaf kinds af aan lees ik alles wat los en vast zit. Ik vind het fantastisch om recensies voor bol.com te mogen schrijven. Ik lees allerlei boeken, van non-fictie tot klassiekers en af en toe een chicklit, maar het liefst lees ik thrillers. Deze keer bespreek ik 'Wat ik nooit eerder heb gezegd' van Celeste Ng.

Entree

“Lydia is dood. Maar dat weten ze nog niet.” Zo begint het boek Wat ik nooit eerder heb gezegd. Een echte binnenkomer en het maakt ook direct nieuwsgierig. Wie is Lydia, waarom is ze dood, hoe is ze dood gegaan en wie zijn “ze”? “Ze” zijn de familieleden van Lydia. Vader James Lee is een Chinese Amerikaan, moeder Marilyn is een blanke Amerikaanse en de drie kinderen Nathan, Lydia en Hannah zijn dus van gemengde afkomst.

Geen whodunnit

Wat ik nooit eerder heb gezegd speelt zich af in Ohio in 1977. Hoewel de eerste zin doet vermoeden dat het een whodunnit is, is dat het niet. Eigenlijk is de dood van Lydia niet eens waar het om draait. Het boek gaat over een gezin van gemengde afkomst en hoe de gezinsleden hun plek proberen te vinden in een samenleving waarin het destijds nog niet geaccepteerd was om als blanke met iemand van een ander ras te trouwen. James wordt ondanks zijn talent afgewezen voor een baan op Harvard, de kinderen worden gepest omdat ze de enige niet-blanken zijn op school en Marilyn raakt vervreemd van haar moeder, die niet kan accepteren dat haar dochter niet met een blanke Amerikaan is getrouwd.

Omgaan met het familiedrama
Als Lydia vermist wordt en enkele dagen later wordt gevonden, proberen de gezinsleden daar ieder op hun eigen manier mee om te gaan. James vindt troost in de armen van zijn onderwijsassistent, Marilyn brengt uren door op de kamer van haar dochter, Nath telt de dagen af totdat hij naar de universiteit mag en probeert te ontdekken wat zijn buurjongen Jack met de dood van zijn zus te maken heeft. En Hannah, de jongste, wordt eigenlijk al haar hele leven genegeerd en blijkt meer te weten over haar zus dan iedereen kan vermoeden.

Goed geschreven

Als blanke vrouw in 2015 vond ik het moeilijk om me voor te stellen hoe het is om als minderheid in de jaren ’70 in Ohio op te groeien. Toch is dat wel gelukt, want schrijfster Celeste Ng is zelf van Chinese afkomst en weet heel goed de pijn die het gezin dagelijks voelt te beschrijven, maar ook het verlangen van het gezin om erbij te willen horen en normaal te willen zijn.

Uitgewerkte personages
Het overbrengen van deze emoties is zo goed gelukt omdat ze de personages heel goed heeft uitgewerkt. Doordat ze veel tijd besteedt aan het beschrijven van het verleden van James en Marilyn, leert de lezer hen goed kennen en wordt het duidelijk hoe hun verleden henzelf en hun kinderen beïnvloedt. Lydia staat onder grote druk omdat ze het lievelingetje van haar ouders is. Haar vader pusht haar om erbij te horen, populair te zijn en veel vrienden te hebben. Van haar moeder moet ze goede cijfers halen op school, zodat ze dokter kan worden in plaats van huisvrouw. Nath en Hannah voelen zich niet echt gewenst en gaan daar elk op hun eigen manier mee om.

Dramaboek met een dubbele laag

Wat ik nooit eerder heb gezegd is een tweeledig multicultureel familiedrama. Enerzijds lees je over de levens en het verleden van de hoofdpersonages. Het is een zoektocht naar hun identiteit; ze proberen met vallen en opstaan te ontdekken wie ze zijn en wat hun plek is in de wereld. Anderzijds gaat het over de dood van Lydia. Je wilt als lezer toch weten hoe ze aan haar einde is gekomen. In het begin van het boek wordt er veel verteld over het verleden van James en Marilyn, maar naarmate het verhaal vordert, wordt er meer verteld over Lydia en haar dood. Het is als het ware een stoomtrein die op gang komt en uiteindelijk verandert in een sneltrein.

Sterk debuut
Wat ik nooit eerder heb gezegd is een sterk debuut van Celeste Ng. Als je van boeken houdt met veel drama waarin de personages goed worden uitgediept en een ontwikkeling doormaken, dan is dit zeker een aanrader.