John Hart pakt je in met een spetterend proloog, je maakt kennis met een mysterieus karakter, waarvan je geen idee hebt wie of wat hij is. Maar één ding is duidelijk, zijn bedoelingen zijn niet goed. Maar Hart doet er nog een schepje op; hij laat je proeven van de karakters. Gideon - welke met zijn veertien jaar van plan is de moordenaar van zijn moeder neer te schieten - en rechercheur Elizabeth Black - welke na een schietincident erg met zichzelf in de knoop zit. Er komen in deze eerste hoofdstukken al allerlei vragen bij mij op. Wie is deze mysterieuze man die een vrouw mee neemt naar een kerk? Wat is er echt gebeurd tijdens de schietpartij waarbij Elizabeth, het achttienjarige meisje Channing heeft gered uit de klauwen van twee mannen? Waarom had ze achttien kogels nodig om er zeker van te zijn dat ze echt dood waren? En gaat het Gideon lukken de taak van zijn gebroken vader op zich te nemen en de moordenaar van zijn moeder dood te schieten? Wanneer Adrian Wall na een gevangenisstraf van dertien jaar vroegtijdig vrijkomt, staat Gideon hem op te wachten. Adrian zegt onschuldig te zijn. Wat is de link tussen Gideon, Elizabeth en Adrian? En wat is de intentie van de man in het bos?
Weg zonder genade: Laat je verrassen door John Hart
Wat een heerlijke schrijfstijl, dit verhaal gaat onder je huid zitten en laat je pas los bij het laatste woord.
Onderhuidse spanning
De spanning zit er meteen in: bij bladzijde 50 wil ik het boek eigenlijk al niet meer wegleggen. De schrijfstijl van Hart is beeldend en sterk: door de mooie zinsopbouw en woordkeuze is het niet moeilijk om een beeld te krijgen bij het verhaal en de karakters komen bijna tot leven. Het verhaal leest vlot weg: door de onderhuidse spanning wil je blijven lezen en blijft de vraag waarom, wat en wie constant aanwezig zijn. Als je dan eindelijk een idee hebt welke kant het verhaal opgaat, gaat John Hart een heel andere kant op. Alle vastigheid wordt onder je voeten weggeveegd en je bent weer terug bij het begin.
Macht, wraak, hiërarchie en liefde
Het verhaal berust op macht, wraak, hiërarchie, maar ook op liefde. Er moeten geheimen worden ontrafeld en om achter de waarheid te komen, wordt niets geschuwd. De karakters zijn erg goed beschreven, laagje voor laagje worden door John Hart de schilden van de karakters afgepeld tot je bij de uiteindelijke waarheid terecht komt. Deze manier is uniek te noemen: Hart beschrijft de personages op uiterst respectvolle manier, zo echt dat deze onder je huid gaan zitten.
Gaandeweg het verhaal krijg ik bij meerdere personages een naar gevoel. Maar aangezien John Hart mij al meerdere malen heeft verrast, merk ik dat het puur genieten is van de wendingen, de personages, de enorme spanning en de heerlijke schrijfstijl.
Ontroering en walging
Tot het einde aan toe houdt Hart je gevangen in spanning. De kracht van sommige personages ontroert mij, maar van andere walg ik juist weer. De mooie opbouw en de fijne woordkeuze maken het lezen tot een feestje, al is het verhaal zo levensecht beschreven dat er van een feestje weinig te proeven is. Kortom, Weg zonder genade is uitmuntend geschreven en zeker een mustread. Dit boek kan ik niet anders beoordelen dan met 5 sterren en eigenlijk nog een dike ster erbij.
