'Wie Doet Dat Toch?' van Job, Joris & Marieke: een heuse whodunit voor kinderen.

Wie doet dat toch? is het eerste prentenboek van het in 2015 voor een Oscar genomineerde creatieve trio uit Utrecht, Job, Joris & Marieke. Het is een hilarische voorleesdetective, een echte geïllustreerde whodunit.

Job, Joris en Marieke jullie zijn een creatief trio. Maar wat mogen we nog meer van jullie weten?
Wij hebben elkaar leren kennen op de Design Academy Eindhoven waar we studeerden voor productontwerper. We ontdekten gedurende de studie een gezamenlijke passie; verhalen vertellen. Maar verhalen vertellen gaat wat moeilijk als je een stoel moet vormgeven. Dus na onze studie zijn we samen gaan werken om animaties te maken. Dat bleek de perfecte combinatie tussen vormgeving en verhalen vertellen te zijn, want met een animatie kun je niet alleen een verhaal vertellen maar ook de hele wereld vormgeven. In 2007 hebben we onze studio opgericht en sindsdien werken we onder de naam Job, Joris & Marieke. We maken videoclips en korte films. In 2010 werd de videoclip die we maakten voor het nummer ‘Ik Neem je Mee’ van Gers Pardoel een heuse YouTube hit en in 2015 werd onze korte film A Single Life zelfs genomineerd voor een Oscar.

Kunnen jullie beschrijven wat jullie tot een goed en passend creatief trio maakt?
We kennen elkaar al sinds de studie. Joris en Job woonden bij elkaar in het studentenhuis en Joris en Marieke werden een stel in het tweede jaar van de studie. Het is alsof we sinds de studie met elkaar zijn opgegroeid. Niet alleen deden we dezelfde opleiding, maar we keken ook dezelfde films, we volgden dezelfde series en we luisterden naar dezelfde muziek terwijl we in Joris’ studentenkamer op zijn bank hingen. Hierdoor kennen we elkaar heel goed en hebben we dezelfde smaak ontwikkeld. We zijn heel erg goed op elkaar ingespeeld. Als we aan het brainstormen zijn maken we letterlijk elkaars zinnen af.

Mysterieus, speelgoed en een boodschap

Sinds september 2016 is jullie boek 'Wie doet dat toch' uitgekomen. Waar gaat het boek over?
Het boek gaat over een op hol geslagen bever. Het boek is opgezet als een whodunnit. We vonden het leuk dat het boek begint met het mysterie van allerlei dingen die doormidden zijn. Door het knappe speurwerk van een dappere politieagent komen we er achter dat de bever degene is die alles doormidden heeft geknaagd. Voor een volwassene is dat natuurlijk niet een heel verassende ontknoping, maar kinderen vinden het heel leuk om mee te helpen het mysterie op te lossen.

Hoe is het boek tot stand gekomen?
Toen we het verhaal voor het boek bedachten hadden we zelf kleine kinderen en we vonden het soms lastig om leuke prentenboeken te vinden om voor te lezen. Zo ontstond het idee om zelf een boek te maken. Onze kinderen hielden van boeken waar iets kwijt was of waar iets te zoeken viel, zoals ‘Ik wil mijn hoed terug’ van Jon Klassen en ‘Lost and Found’ van Oliver Jeffers, dus zo zijn wij zelf gaan nadenken over een verhaal waar iets te zoeken viel. Algauw kwamen we op het idee van de bever die een spoor van doormidden geknaagde spullen achter zich laat. We vonden het ook leuk om een simpele boodschap in het boek te stoppen. Aan het eind hebben de grote mensen van alles geprobeerd om de bever te laten stoppen, maar niks helpt. Een klein meisje heeft de beste oplossing en die is heel eenvoudig; gewoon vragen of de bever op wil houden met dat geknaag. En dat wil de bever best. Het was ook erg leuk om de illustraties te maken. Eigenlijk hebben we het boek gemaakt met kinderspeelgoed, namelijk met blowpennen. Dat zijn pennen waarmee je kleine spettertjes verf op je papier kunt blazen. We hebben van alle tekeningen sjablonen gemaakt en toen hebben we geblazen tot we er zo’n beetje bij neervielen. Maar het resultaat mocht er wezen!

Verbeelding en illustraties

Halen jullie de creativiteit en inspiratie uit de boeken en avonturen waar jullie vroeger mee in aanraking kwamen?
Wij halen onze inspiratie vaak uit hele gewone gebeurtenissen waar we dan een vreemde gedachte over hebben. Onze film A Single Life is bijvoorbeeld geïnspireerd op de keer dat we een vinyl plaat aan het luisteren waren. De plaat skipte en toen dachten we; is de plaat nu geskipt of zijn we stiekem een klein stukje vooruit door de tijd gesprongen? Of soms halen we inspiratie uit iets wat onze kinderen doen. De inspiratie voor onze korte film (Otto) komt van de dochter van Joris en Marieke, Aagje. Zij had een imaginair vriendje, een eendje. Op een familiefeest speelde Aagje met haar eendje en het leuke was dat iedereen mee begon te spelen. Toen wilde Aagje het eendje aan haar oma laten zien. Maar het was een luidruchtig feest en oma verstond dat Aagje een eitje in haar hand had in plaats van een eendje. Dus oma at zonder omhaal het eitje/eendje op. Daarop barste Aagje in huilen uit. Wij vonden het heel interessant dat een imaginair eendje iets was waar iedereen mee kon spelen en dat hij ook dood kon gaan, en zo besloten we er een film over te maken. Dus het zijn alledaagse gebeurtenissen die ervoor kunnen zorgen dat we op verrassende ideeën komen.

Wat vinden jullie zo interessant om voor de doelgroep kinderen te schrijven?
We maken voornamelijk animatiefilms, dus we zijn gewend om verhalen te vertellen met beelden. Daardoor voelde het logisch om een prentenboek te maken omdat animatie zo dicht bij illustratie ligt. En daarnaast is het natuurlijk ontzettend leuk om een boek te maken voor je eigen kinderen. Het was ook heel leuk om tijdens het maakproces het boek te testen op onze kinderen. Al was de dochter van Job op een gegeven moment zo verknocht geraakt de schetsversie dat ze geen enkele verbetering meer toestond.

Wat zijn jullie plannen op het gebied van schrijven en creativiteit voor dit jaar?

We hopen nog een prentenboek te maken, dus we zijn aan het broeden op een plan. Verder zijn we met onze studio steeds langere animatiefilms aan het maken, want hoe langer de film hoe meer je het publiek kunt mee nemen in een verhaal. We hebben net een film van 20 minuten gemaakt. Hij heet Kop Op en hij is voor kinderen voor 8-12 jaar. Hij was deze kerstvakantie op tv en hij is nu terug te zien op uitzending gemist. Op dit moment zijn we bezig met het ontwikkelen van een speelfilm, maar dan voor volwassenen. En dat is stiekem wel een droom die uitkomt.