Jan van der Cruysse won met het eerste boek uit de Bling Bling-serie naast de Hercule Poirotprijs 206 en de Diamanten Kogel 2016, op 8 juni de Schaduwprijs 2017. De Schaduwprijs is de prijs voor het beste oorspronkelijk Nederlandstalige thrillerdebuut. Op 15 juni 2016 verschijnt het tweede boek in deze serie: Bling Bling 2: De Zaventemmers.
Maak kans op Bling Bling 2: De Zaventemmers
Wil jij een exemplaar van Bling Bling 2: De Zaventemmers winnen? Stuur een email naar schrijf@bol.com met wat jou zo enthousiast maakt over deze serie en like deze post op Facebook of retweet hem op Twitter met de onderstaande knoppen. 21 juni sturen we de gelukkigen een berichtje.
Een voorproefje
Kun je niet wachten om Bling Bling 2: De Zaventemmers te lezen? Dan hebben wij hier alvast een voorproefje voor jou!
De overval
Donderdag 6 augustus – Alpenflug
Stuttgart – Manfred Rommel Airport
‘Wanneer we aan boord gaan, is er geen weg meer terug.’
Albertien glimlacht. ‘Ik hoop dat de anderen ook op tijd konden vertrekken.’ Ze stopt hem het zakje chips toe, maar hij weigert vriendelijk.
‘Zoute chips: daar krijg je alleen maar dorst van.’
‘Ik heb dadelijk de lege verpakking nodig.’
‘Alphonse heeft de statistieken uitgevlooid. Hij heeft luchthavens geselecteerd met goede weersomstandigheden en een standvastig vliegschema. Korte routes, om ons op voorhand niet te veel te vermoeien.’
Albertien knikt instemmend. ‘Uitstekend vliegweer vandaag: de kans dat een van onze vluchten afgelast wordt, is zo goed als onbestaand. Luigi en Michel moeten stilaan geland zijn op Zaventem.’ Ze kijkt op haar smartphone. ‘Op de website van Brussels Airport staan hun vluchten nog steeds op het geplande uur. Er zijn exact twintig minuten tussen het aankomstuur van onze drie vluchten in Brussel. Voldoende speling voor als iemand vertraging zou oplopen.’
Opnieuw checkt ze het schermpje. ‘Misschien is er nog net voldoende tijd om snel…’
Rik maakt zich vrolijk. ‘Er zijn toiletten aan boord, Fräulein. Stop met die chips en drink vanaf nu niet te veel: het zou vervelend zijn als je aandacht tijdens de overval verslapt door sanitaire behoeften. Aan boord geen koffie, geen alcohol en geen zoutjes.’
‘Ik ben geen Fräulein: ik ben voor deze reis je echtgenote.’ Ze pakt zijn arm en leunt tegen Rik aan terwijl ze beginnen aan te schuiven aan de gate. ‘Zouden we geen leuk stel zijn? Frédéric en Wilhelmien Vuursteen.’
‘Hoe bedenkt-ie die namen! Geniet van het moment. Zodra de vlucht geland is in Brussel bestaan Fred en Wilma niet meer.’
‘Alleen nog bij de echte Flintstones.’
Er verschijnt een lachje op zijn gezicht. ‘Ik wil er trouwens niet aan denken: met jou getrouwd zijn. Dan zou ik de hele tijd over mijn schouder moeten kijken om zeker te zijn dat je mijn vriendinnen niet inpikt.’
‘Je vergist je. Ik ben een keurig meisje.’
‘Ik onthoud me van commentaar. Je bent trouwens leuker met je normale kapsel, niet met dit donkere pruikje en de bril.’
Ze giechelt. ‘Wel zielig, hé? Voor slechts één dag zijn we gehuwd, en uitgerekend op dat moment zijn we allebei onherkenbaar.’ ‘De politie zal met een vergrootglas de beelden van deze inscheping bekijken, daar durf ik een paard op te verwedden. Kreeg je nog bevestiging dat de zending vanavond inderdaad aan boord geladen wordt van de vlucht naar Zürich en niet op een andere?’
Ze kijkt voor de dertigste keer op haar smartphone. ‘Absoluut. De vlucht vertrekt precies om zeven uur vanuit Brussel. Het laden van de diamanten begint zo laat mogelijk: bij voorkeur een kwartier voor het vertrek. Meteen na aankomst in Zürich wordt alles overgeladen in een groter toestel dat naar Hongkong vliegt.’
‘Dat is de theorie. Misschien loopt het fout.’
‘Ik kan je verzekeren dat het fout loopt. De hele zending reist vanavond met ons mee naar huis.’
‘Dat bedoel ik niet. Stel dat de vlucht vertraagd of afgelast wordt. Hoe kunnen we het weten als er toch iets zou veranderen? We hadden afgesproken dat niemand zou mailen of bellen.’
Ze toont haar smartphone. ‘Dat kan je lezen op Spotify als je de juiste mensen volgt.’ Ze opent de app. ‘De laatste update van Mark is al sinds acht uur vanmorgen een nummer van Kommil Foo: “Vanavond vlieg ik”.’
‘En als daar toch iets tussenkomt?’
‘Dan weten we dat minstens een uur op voorhand. Als dat gebeurt, blazen we alles af, dat is de afspraak. Maak je echter geen zorgen: op vluchten naar Zürich kan je je horloge gelijkzetten. Daar zijn het Zwitsers voor. Pünktlich und Fehlerlos.’ Ze trekt de achterkant van haar smartphone open en verwijdert de batterij en de simkaart. Ze pakt een laatste zoutje uit de zak chips en stopt het toestel in de lege verpakking. Dan dumpt ze nonchalant het geheel in een afvalbak. ‘Zo. Voor het eerst in jaren ben ik helemaal zonder mobieltje. Niets in de mouwen, niets in de zakken. Geen enkel elektronisch signaal dat achteraf getraceerd kan worden.’
Antwerpen – Diamantwijk
Raymond is de oudste van het drietal en blijft achterin bij de lading. Wanneer hij comfortabel zit en zijn veiligheidsgordel heeft vastgemaakt, steekt hij zijn duim op. Farid sluit de zijwand van de truck en activeert het alarm. Hij klopt op het raam aan de passagierskant en Wesley ontgrendelt de deur van de cabine.
Farid klautert aan boord en neemt plaats. De radio kraakt tot hij de knop van de microfoon indrukt. Hij trekt de passagiersdeur stevig in het slot. ‘Unit two, ready to go.’
‘Roger. Safe trip.’
Farid haakt de microfoon aan het dashboard.
Een oranje zwaailicht aan de muur duidt aan dat de stalen poort van de parkeergarage in beweging komt. Pas wanneer de poort helemaal open is en het zwaailicht stopt, rijdt Wesley langzaam vooruit.
‘We hebben begeleiding van de federale politie, het zal wel een dikke lading zijn.’
‘Wat staat er op de laadbrief?’
‘Valuables’, lacht Wesley. ‘Ik wacht tot we eens een lading marsepein mogen vervoeren, dan sla ik toe.’
‘Hier is dat diamant’, weet Farid. ‘Altijd diamant als we hier vertrekken.’
‘Niets anders?’
‘Ik zag ze laden, het zag er zwaar uit.’ Hij bekijkt de laadbrief. ‘490 kilo. Dat is niet alleen diamant.’
‘Het andere zal wel geen lood zijn.’
Farid grinnikt. ‘Ik heb nog nooit lood vervoerd. Als er politiebegeleiding is, weet je wel wat het zal zijn. Die Toyota zal ons begeleiden, daar aan het begin van de straat, bij de veiligheidspost. Zie je hem?’
Korte bevestigende hoofdknik van Wesley.
‘Flits even met je koplampen wanneer je klaar bent om hen te volgen. Is dit je eerste rit naar de luchthaven?’
‘Ik heb al een paar maanden mijn toegangsbadge voor het tarmac, maar dit is de eerste keer. Ook de eerste keer dat ik zelf rijd met politiebegeleiding.’
‘Niets van aantrekken. Het is niet zo moeilijk als het eruitziet. Trek je niets aan van de avondspits. Volg gewoon de politie met dezelfde snelheid, zoals altijd. Er zal nog een tweede voertuig aansluiten. Soms in politiekleuren, soms ongemarkeerd. Ze brengen ons tot bij de toegang tot de luchthaven. Ze bewaken tot we binnen zijn. Daar neemt een team van de luchthavenpolitie het over.’
‘Waarom een ander team?’
‘Die gasten van de luchthavenpolitie zijn vertrouwd met de verkeersregels op het tarmac en ze kennen er hun weg, andere flikken niet.’
Wesley controleert even zijn buitenspiegels en het schermpje van de camera in de laadruimte. Raymond zit gewoon voor zich uit te kijken. Als er geen camera was, zou hij dan stiekem een boekje meebrengen of een spelletje Candy Crush spelen? Of zitten slapen? Wesley kijkt Farid aan. ‘Met zo’n kostbare lading ben ik altijd blij als het vervoer achter de rug is. Dit kan altijd idioten op verkeerde gedachten brengen.’
‘Veiliger dan dit kan het niet, of je zou de snelweg moeten sluiten voor ander verkeer. Die mannen van Fedpol die ons begeleiden, zijn zware jongens, dat kan ik je verzekeren. En op de luchthaven kan ons zeker niets overkomen: dat is tegenwoordig een echte vesting.’
‘Denk je dat er tijd is om even bij mijn moeder langs te rijden om een paar zakjes lood af te zetten?’
‘Je zal haar moeten teleurstellen. Deze keer heeft mijn vrouw ze gereserveerd.’
De politiecombi zet zijn blauwe zwaailichten aan en rijdt langzaam.
